گزارش دهی مصرف انرژی و رابطه ی آن با وضعیت وزن و سبک زندگی در زنان ۴۵-۱۸ ساله ی شهر تهران

مقدمه: هدف پژوهش کنونی ارزیابی نسبت انرژی دریافتی به سوخت و ساز استراحت، در میان زنان تهرانی (ei/rmr) و مقایسه ی بین سن، ویژگی های تن سنجی و سبک زندگی در میان کم و بیش گزارش دهندگان انرژی بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت یک مطالعه ی مقطعی روی 187 زن سالم 18 تا 45 ساله ی شهر تهران انجام گرفت. نسبت (ei/rmr) که از مقدار انرژی دریافتی تقسیم بر سوخت و ساز استراحت ـ اندازه گیری شده با روش کالریمتری غیرمستقیم ـ محاسبه شد، به عنوان شاخص گزارش دهی درست انرژی استفاده گردید. 34/1ei/rmr≤ به عنوان کم گزارش دهی و 4/2 ei/rmr≥ به عنوان بیش گزارش دهی شناخته شد. داده های رژیمی با استفاده از پرسش نامه ی بسامد خوراک 125 جزیی و داده های سن، تن سنجی و سبک زندگی از راه پرسش نامه ی طراحی شده برای این پژوهش، جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه (anova) انجام شد. یافته ها: میانگین ei/rmr  1/6±0/6 بود. 35% از افراد ei/rmr کمتر از 34/1 و 7% از افراد ei/bmr بیشتر از 4/2 داشتند. bmi همبستگی منفی با ei/rmr (01/0p<، 0/199=(β داشت. سن، bmi، وزن، rmr و دور کمر به طور معنی داری با افزایش ei/rmr کاهش یافت (01/0p<). پیرترین گروه (≥40)، ei/rmr کمتری نسبت به جوان ترین گروه (30>) داشت (5/1 در مقابل 8/1). کم گزارش دهندگان نسبت به دیگر افراد ماهی، مارگارین، قهوه، شیرینی و روغن جامد کمتری مصرف کردند. نتیجه گیری: کم گزارش دهی بیش تر از بیش گزارش دهی دریافت انرژی در این گروه از زنان تهران وجود دارد. bmi مهم ترین فاکتور تاثیرگذار روی درستی گزارش دهی دریافت انرژی است.